Vermijdingsgedrag en extreme verlegenheid gaan hand in hand

Vermijdingsgedrag

Extreme verlegenheid kan op allerlei vlakken het leven van mensen overheersen. Zo kunnen deze mensen angst hebben om voor een beroep te kiezen waar ze ambitie voor voelen. Puur omdat een baan waar je onopvallend je werk kan verrichten veiliger voelt. Ook het zoeken naar een levenspartner kan een hele opgave zijn. Zeker wanneer het ontmoeten van mensen in levende lijve angst oproept. Social media verlaagt de drempel aanzienlijk voor deze mensen maar de stap om naar buiten te treden moeten ze uiteindelijk wel durven nemen.

Binnen de families is sociale angst vaak een taboe

Uit het familieonderzoek kwam naar voren dat er binnen de families vrijwel niet over sociale angst werd gesproken. Onderling hadden ze wel vermoedens over elkaar maar de stap om er een gesprek over te beginnen was te groot. Het familieonderzoek heeft ervoor gezorgd dat deze families alsnog met elkaar in gesprek zijn gegaan wat tegelijkertijd zorgde voor een therapeutisch effect. Het idee dat je niet de enige bent die worstelt met sociaal contact kan zorgen voor opluchting en verbinding. Daarnaast kan dit een stap zijn om aan de slag te gaan met een behandeling.

Verschillen tussen familieleden

Sommige familieleden lijden onder de extreme verlegenheid terwijl andere familieleden gedurende hun leven een manier hebben gevonden om ermee om te gaan. Wanneer er sprake is van een sociale angststoornis dan is dit door middel van cognitieve gedragstherapie goed te behandelen. Sociaal angstige mensen leren om hun negatieve gedachten te herkennen en te doorbreken. Op lange termijn leren ze om met hun sociale angst om te gaan en ermee te leven.

Lees hier het oorspronkelijke artikel uit het Algemeen Dagblad op 14-01-20 Extreem verlegen mensen vertonen vermijdingsgedrag en dit kan ver gaan

In hoeverre is er aandacht geweest voor karaktereigenschappen zoals introversie en hooggevoeligheid binnen dit onderzoek?

Dit is een vraag die in mij opborrelt na het lezen van het nieuwsbericht. In het artikel wordt vermeld dat de karaktereigenschap extraversie en de vaardigheid jezelf goed te kunnen verkopen wordt geïdealiseerd in de huidige maatschappij. Welke rol spelen karaktereigenschappen zoals introversie en hooggevoeligheid binnen dit onderzoek? In hoeverre accepteert de maatschappij kinderen, jongeren en volwassenen die qua karakter niet voldoen aan het extraverte ideaalbeeld?
En wat zou er gebeuren wanneer ‘sociaal angstige’ mensen juist de focus gaan leggen op het uitvergroten van kwaliteiten en talenten in plaats van zich te focussen op hun tekortkomingen? Zelfvertrouwen groeit toch immers op het moment dat je weet waar je hart sneller van gaat kloppen, en hoe je je kwaliteiten en talenten daarin kan ontwikkelen? Mocht je hier antwoord op hebben of hierover willen brainstormen, dan sta ik altijd open voor een gesprek!